İrfan meclisinde kara cahile
Dudağı yormaya değmezmiş kele
Aklından geçeni yük etme dile
Muhabbet her gönle sığmazmış kele.
Aşkın eserini seyre dalanlar
Çözülen sırlardan ibret alanlar
Canda Hakk’ın olduğunu bilenler
Yüreğine nefret yığmazmış kele.
Ediyorum zevkle malumu ilam
Cahil cühelaya verilmez selam
İki kere iki dörtten de sağlam
Bulut yoksa yağmur yağmazmış kele.
Her nefeste hayaline dalana
Gel deyince gölgesinde olana
Yürekten sevenler, yârdan gelene
Kaşını gözünü eğmezmiş kele.
Taht kurunca Nurseli’nin döşüne
Sevilmenin hazzı gider hoşuna
Güneş varken düşme ayın peşine
Karanlık ışığı boğmazmış kele.