6 Şubat Pazartesi,
Çocuklara destek olmak için acilen Antakya'ya geldim. İlk günün karmaşası, enkaz altındaki binaya müdahale edilemedi. Çaresizlik içinde, bakan yardımcısından bölge milletvekillerine, valilerden belediye başkanlarına, jandarma bölge komutanından afada aradım. İBB'nin 65 kidlsilik ekibi geldi, yardim için bağıranları kurtardi. Iş makinası, ekipman olmaması nedeniyle durdu.
Yağmur yağıyor, ateşle ısınıyoruz. Gece araçta geçirildi.
7 Şubat Salı,
Acil iş makinası arayışına girdik. Vinç bulduk, ona eşlik edecek profesyonel ekip yok. Vinç çalışamadı. İstanbul, Ankara, Izmir, Konyadan giyim, yemek, battaniye vs destekler geldi. Sese hassas duyarlı cihazlar geldi. Ses alındığını söylediler. Yan binalardan duyulan seslerden kurtarılanlar oldu. Yine yetkililere ulaşmaya çalıştık. Çaresizce akşam oldu. Yine ateş yakıp beklemede kaldıķ. Hava oldukça soğuk geceyi araçta geçirdik.
8 Şubat Çarşamba,
Erken kalktık, K9 köpeklerini saldılar. İkinci köpek havladı ama girecek profesyonel ekip yoktu. Ümitler kayboluyordu. Yetkililerle sınırlı internet ortamında yazıştık. Nereye gitsek sonuç yok. Birtek bizim bina değildi, yetişilemiyordu.
9 Şubat Perşembe,
Sabah büyük bir vinç bulduk. Ona eşlik edecek delici ve kesici iş makinası gerekiyordu. Artık yoldan geçen, amacımıza uygun iş makinalarını çevirdik. Ama yine ekip sorunu vardı. Oysaki yan binada Kazak vatandaşlar vardı. Konsolosun yakını varmış, karınca gibi çalıştılar. Bir günde canlı ve cesetleri çıkardılar. İnterpol onlar için gelmiş, tüm tvler o binaya odaklanmış. Tepkiler yükseldi. Zor sakinleştirdik. Çinli ekip teçhizatı geldiler, arama yaptilar iki ceset bulundu. Sonra ayrıldılar. Jandarma bolge komutanını aradım, aracılığı ile afada gittim, yine teknik ekip istedim. İçişleri bakan yardımcısına ulaştım. HBB'ye yazdım. El yordamıyla biraz ekip bulduk. Cesetler çıkarıldı. Artık kokuşmaya başlamıştı. Gece geç saatlere kadar çalışıldı. Gün geçtikçe herşey zorlaşıyordu
9 Şubat Cuma,
Sabah makinasını ve ekibi erkenden enkaza girdirdik. Ümitler tükeniyor. Operatörler iyi çalışıyordu. Akşama yaklaştık. Tam Aşkın Çapar öğretmenin katına geldik. Bir ümit, küçük bir ümit bekliyorduk. 5. Gündü. Duvar tam kaldırıldı, altında ellerini başına korumak için birleştirmiş kadın cesedi. İhsan acı çığlığıyla "Bu annem dedi"
Malesef kaybetmişiz..Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun inşallah.
Allah tüm depremzedelere yardım etsin. Sabırlar versin inşallah.
Başın sağolsun ülkem...