İnsan, bir damla sudan meydana geliyor. Mahiyeti basit bir su. Alak süresi bir kan pıhtısı olarak tanımlıyor. Günler günleri, haftalar haftaları kovalıyor. 9 ayı doldurunca anneye verdiği zahmetli süreçten sonra dünyaya geliyor. Ağlaması, gülmesi, oturması, emeklemesi, yürümesi, konuşması olay. Anne-baba üstüne titriyor. Türkiyedeki bir ailede de böyle, Zulu kabilesinde de. Yemesi, içmesi, giyimi, kuşamı, eğitimi hayata hazırlanması derken binbir emek, büyük zahmet gerekiyor. Anne-baba için memnuniyet verici bir vazife. Amaç, gözünden bile esirgediği evladını hayata hazırlamak. Tam burada, ya Madımak'ta, ya Başbağlar'da, ya Ankara garında, ya asker ocağında, ya trafik canavarına, ya doğal afetlere kurban gidiyor. Hangi anne-babanın yüreği dayanır? Hangi ilaç acısını dindirir? İnsana biraz da böyle bakmak lazım. Kim bir cana kast ederse, insanlığa kast eder...
