Hep sokunca umutları komaya
Düşürünce beni kalbi âmâya
Seher vakti ellerimi semaya
Asarak konuştum sayende felek.
Beşik kertmesiymiş verdiğin çile
Olmadın hiç mutluluğa vesile
Teneşire kadar yıllarla bile
Küserek konuştum sayende felek.
Yapınca gözleri hüzün kobayı
Vermeyince düşlerime onayı
Yeri geldi hünerine kalayı
Basarak konuştum sayende felek.
Bitmek bilmeyince gönül davası
Yenilince hayallerin helvası
Dilime sarmadan meltem havası
Eserek konuştum sayende felek.
Fizan’a gidince huzur nedeni
Giydirince gamzelere kefeni
Unutunca beni, öfkemi, kini
Kusarak konuştum sayende felek.
Vermeyince gam yüküne komutu
Yaşatınca gözlerime sükutu
İnletince, yarınımdan umudu
Keserek konuştum sayende felek.
Yüzükoyun bırakınca hissimi
Geriye takınca dem vitesimi
Yâd eller duymasın diye sesimi
Kısarak konuştum sayende felek.
Ortadan kalkınca vuslata sebep
Olunca yüreğim kalender meşrep
Nurseli’ne yakışanı yaptım hep
Susarak konuştum sayende felek.
